De wereldpremière van de nieuwe SL-modelreeks R129 was één van de hoofdattracties van de Automobiel Salon van Genève die in maart 1989 werd gehouden. Met de voorgaande SL (R107), hadden de volledig nieuw geconstrueerde 300 SL, 300 SL-24 en 500 SL weinig gemeen. Een belangrijke verbetering was de passieve veiligheid voorzieningen. Een integraal onderdeel van het nieuwe veiligheidsconcept werd gevormd door de automatische rol-beugel. Een primeur in de automobielproductie. Bij een dreiging van omslaan werd de door sensors gestuurde rolbeugel binnen 0,3 seconden elektromagnetisch uitgeklapt. Ook kon de beugel naar wens van de bestuurder omhoog gezet worden. De hardtop bestond uit lichtmetaal en was daarmee 10 kg lichter dan die van de R107. Het gewicht van de carrosserieconstructie was nauwelijks gestegen ondanks de verbeterde veiligheidsaanpassingen. De nieuw ontwikkelde integraalstoelen boden bij een zijdelingse botsing verhoogde veiligheid. Het dragende stoelframe maakte het mogelijk om het gordelsysteem met gordelspanners, gordelhoogte verstelling en daaraan gekoppelde hoofdsteuninstelling in de stoel te integreren. De stoelenverstelling was daarbij geheel elektrisch.

Rolbeugel en windschot

De elektrohydraulische kap waarmee de R129 standaard uitgerust was bood bijzonder veel comfort. Het dak kon binnen 30 seconden worden geopend of worden gesloten. Daarbij werden de zijruiten en de rolbeugel naar beneden geschoven en aansluitend weer in hun uitgangspositie terug gebracht. Een verdere noviteit, die voor het eerst in de R129 modelreeks ter beschikking stond, was het zogenaamde windschot. Het windschot bestond uit een frame met luchtdoorlatend gaas dat zich met enkele handgrepen aan de rolbeugel liet bevestigen en in opgeklapte toestand het rijcomfort bij geopende kap duidelijk verhoogde. Het windgeruis en tocht werd met dit schot sterk gereduceerd. De SL was een combinatie van bewezen en nieuw ontwikkelde componenten. De wielophanging kwam in principe met dat van de limousines uit de modelreeksen W201 en W124 overeen. Verder werden technieken uit de nog te introduceren W140 S-Klasse toegepast. Op verzoek was tevens een nieuw ontwikkeld hulpsysteem leverbaar, dat drie deelsystemen met elkaar combineerde. De niveau-instelling en –regeling op de voor- en achteras hield de voertuighoogte bij draaiende motor steeds constant. Met deze automatische, snelheidsafhankelijke niveauverstelling werd op basis van de gereden snelheid het niveau van de auto verlaagd of verhoogd. Het derde component, het adaptieve dempersysteem ADS, regelde de verstelbare demping door middel van sensoren. Overeenkomstig sportieve aspiraties werden alle modellen van de R129 reeks standaard van 16” lichtmetalen velgen in 15-gaats design en met banden in de maat 225/55 ZR 16 voorzien. Deze in vergelijk met zijn voorganger grotere wielen lieten de inbouw van groter bemeten remmen toe, die op de verbeterde prestaties van de nieuwe SL berekend waren. Bij alle drie de modellen hoorde ABS tot de standaarduitrusting.

Motorische doorontwikkeling

Ook bij het motorenaanbod werd het nieuwe met het oude gecombineerd. Alle drie de motoren die verkrijgbaar waren vanaf de introductie werden standaard van een door een katalysator geregeld uitlaatgas-reinigingssysteem voorzien. De 3-liter zescilindermotor van de 300 SL (M103) had zich al geruime tijd bewezen in de limousines van de W124 en de W126 series en werd in de SL in een opgewaardeerde versie ingezet. De belangrijkste verbeteringen bestonden uit het opnieuw vormgeven van de verbrandingsruimte, waardoor de ruwe uitstoot van loolwaterstoffen verminderd werd, en een wijziging aan het uitlaatgas-reinigingssysteem. Door het wegvallen van de dicht bij de motor geplaatste, thermisch hoog belaste voorkatalysator en de grotere diameter van de uitlaatpijp van de tweestrooms katalysator kon het vermogen van de M103 motor van 180 tot 190 pk verhoogd worden. De 3-liter vierklepsmotor van de 300 SL-24 was een nieuw ontwikkelde constructie van de M103 motor. Qua draaiende delen kwam deze grotendeels met de tweeklepsversie overeen. Nieuw waren de vierkleps-cilinderkop en de voor het eerst bij een Mercedes-Benz toegepaste elektronisch geregelde verstelling van de inlaat nokkenas. De hogere compressieverhouding en een elektronische ontsteking met anti-klopregeling resulteerden in 40 pk meer vermogen voor de vierkleps M104 motor. Op de Salon van Genève zorgde de 500 SL voor opzien. Het was het topmodel van de nieuwe SL-modelreeks en uitgerust met een 326 pk sterke 5-liter V8 vierkleps motor. Daarmee was het De sterkste Mercedes-Benz personenauto op dat moment was. Constructief baseerde de V8 vierklepper M119 zich op de al sinds 10 jaar bekende lichtmetalen 5-liter M117.

Met het oog op de hogere prestaties had men vergaande modificaties aan het carterhuis, de krukas en de drijfstangen doorgevoerd. De nieuwe vierkleps-cilinderkoppen waren net als de zescilinder voorzien van verstelbare inlaat nokkenassen. De productie van de nieuwe SL-modellen vond niet, zoals bij zijn voorgangers, in Sindelfingen plaats, maar was om capaciteitsredenen naar Bremen verplaatst. Daar ging in maart 1989 de serieproductie van start.

6-liter V12

Vanaf oktober 1992, was de SL ook met een sterke 6-liter V12 motor leverbaar, die reeds dienst deed in de limousines en coupé’s van de W140. Ter verdere vermindering van de schadelijke uitlaatsgassen werd het injectie systeem gemodificeerd en werd er afgezien van de mengsel-verrijking bij volgas. De sterkste motor van het personenauto-gamma mobiliseerde daarmee “slechts” nog 394 pk, 14 pk minder dan de oorspronkelijke versie. Het nieuwe topmodel van de SL-serie was standaard met een hele reeks aan extra’s uitgerust, die bij de 500 SL alleen tegen meerprijs leverbaar waren. Naast het adaptieve dempersysteem met niveau-regeling aan de voor- en achteras omvatte de basisuitrusting onder andere Tempomat, automatisch dimmende binnenspiegel, koplampwissers, automatisch geregelde airco, lederen bekleding en stoelverwarming. Uiterlijk kon de 600 SL alleen aan het typeplaatje en de beide “V12” emblemen herkend worden, die bij de luchtuitstroom openingen achter de wielkasten aan de voorzijde waren geplaatst. Met het verschijnen van de 600 SL werd ook de 500 SL licht verbeterd. De voordien gebruikte versie van de vierkleps-V8 met Bosch KE-Jetronic injectie werd door de “Einheitsdeckmotor” vervangen, die we kennen uit de 500E en in de limousines en coupé’s van de S-Klasse W140. Karakteristiek voor de nieuwe motor waren het gewijzigde motorcarter en het elektronisch geregelde Bosch LH-Jetronic injectie-systeem met luchtmassa-meting. Net als bij de V12 motor werd afgezien van de mengsel verrijking bij volle belasting, een verlies van 5 pk. In juni 1993 werden ook aanduidingen aan de nieuwe typologie aangepast, die bij de presentatie van de W202 C-Klasse was ingevoerd. De legendarische en rijk aan traditie afkorting “SL” werd nu door een 3-cijferig getal gevolgd. Tegelijkertijd waren er ook technische wijzigingen te noteren. Beide zescilinder modellen kregen nieuwe motoren. De tweekleps en vierkleps varianten van de bekende 3-liter motoren werden door twee vierkleppers met 2,8- en 3,2 liter cilinderinhoud vervangen. De 2,8 liter motor van de SL 280 werd sinds oktober 1992 in de W124 serie en in de S-Klasse limousine 300 SE 2.8 gemonteerd en overtrof de M103 qua vermogen en koppel bij gelijk benzineverbruik. Bij de 3,2 liter motor, die al sinds maart 1991 in de S-Klasse modellen 300 SE en 300 SEL werd toegepast, lag het maximum koppel duidelijk hoger en werd bereikt bij een lager toerental. De SL 280 was als enige versie nog leverbaar met een handgeschakelde 5-bak.

Verbeteringen in nuances

In september 1995 werden op de Frankfurter IAA de optisch en technisch geactualiseerde SL-modellen gepresenteerd. De opgewaardeerde varianten kenmerkten zich door een licht gewijzigd carrosserie-ontwerp, een meer uitgebreide standaarduitrusting en nieuwere techniek. De carrosserie werd slechts minimaal veranderd. Nieuw vormgegeven voor- en achterbumpers, kleurloze knipperlichtglazen aan de voorzijde en de licht gewijzigde grille met nu zes lamellen lieten de SL nog dynamischer lijken. De zijbeplating was, net als de bumpers, niet meer in een contrasterende kleur gelakt maar in de kleur van de auto gespoten en hadden gewijzigde uitstroomopeningen. Verdere vernieuwingen waren de geheel in rode kleur lijkende bichromatische achterlichten en nieuwe lichtmetalen velgen in 12-gaats design, waarmee alle SL-typen nu standaard geleverd werden. Op verzoek stond bovendien een glazen dak met zonnescherm ter beschikking, dat in plaats van de gebruikelijke hardtop gemonteerd kon worden. In het interieur werden de portierpanelen, stuurwiel en stoelontwerp nog aangepast. Koplampen met Xenon-gasontladingslampen, die enkele maanden daarvoor voor het eerst in de nieuwe E-Klasse W210 waren voorgesteld, werden ook in de R129 leverbaar. Verdere technische verbeteringen betroffen de motoren en de versnellingsbak van de typen SL 500 en SL 600.

De R 230 werd gepresenteerd op de Frankfurt Motor Show van 2001. De introductie van een SL-reeks is immer weer een belangrijke mijlpaal voor Daimler-Benz. Met de nieuwe SL presenteerde Mercedes-Benz een tweepersoons sportieve cabriolet die voldeed aan de hoogste standaarden in techniek, rijeigenschappen en veiligheid, in een aansprekende en functionele vormgeving. De R 230 zet de traditie voort van de Super Leicht sportwagens die zijn oorsprong had in de vleugeldeur van de jaren vijftig. De nieuwe SL werd gedurende tien jaar geproduceerd in een aantal van bijna 170.000 exemplaren en kende in 2006 en 2008 twee zogenaamde ‘Modelpflegen’. De R 230 was duur en wat aan de zware kant, maar kende met zijn sublieme rijeigenschappen en comfort, waaronder hetstalen variodak geen gelijke. De auto was zeker value for money.

Introductie

Het design van de nieuwe SL is ontstaan onder leiding van Peter Pfeiffer, de opvolger van Bruno Sacco. Voor de techniek was Frank Knotke verantwoordelijk en Bernd Pietschen had de functie van strategisch projectleider. Begin 1996 werd de ontwikkeling van de nieuwe SL gestart. Opvallend aan het uiterlijk zijn de dubbele koplampen, een stijl die ook al was toegepast in de E-klasse en de nieuwe C-klasse. De achterkant was een stuk minder hoekig dan die van de R129. Ook de vorm van de achterlichten die op de hoeken waren gesitueerd droegen bij aan een dynamische vormgeving, met fraaie details als de lucht-roosters in de zijschermen en op de motorkap. De auto zag er een stuk sportiever uit dan de R 129, deze was ontwikkeld in de jaren tachtig en inmiddels wel gedateerd.

Het design van de kleinere SLK was een stuk eenvoudiger maar had wel een aantal overeenkomsten. Door de iets grotere lengte en toegenomen wielbasis oogde de R 230 lager dan zijn voorganger. Ook met gesloten stalen kap zag de R 230 er mooi gestroomlijnd uit. De C-waarde was weer iets gedaald t.o.v. zijn voorganger 0,29 tegenover 0,31 in gesloten toestand. Met open kap was dit verschil echter veel groter 0,34 tegenover 0,43.

Bij elke modelwissel krijgen de ontwikkelaars weer een aantal opdrachten mee, in dit geval zou de nieuwe SL lichter en weer sneller en comfortabeler, met meer beenruimte en een grotere kofferruimte, moeten zijn. Het laatste gold alleen bij een gesloten kap, de kap slokte bij open rijden een behoorlijk deel van de bagageruimte op. Het dakmechanisme bestond uit 11 motoren en 17 switches. Voordeel van het variodak was natuurlijk dat de vaste hardtop niet meer nodig was, dat scheelde een hoop gedoe bij het opzetten en afhalen en ook in de opslag. Het dak opent en sluit zich in slechts zestien seconden. Met een nieuw model werden de veiligheidsvoorzieningen ook weer verbeterd. De Roll-over bar bleef, net zoals de in de stoel geïntegreerde veiligheidsgordels. Speciale balken in de deur moesten zijwaartse aanrijdingen beter opvangen.

Interieur

De binnenruimte was op alle fronten rianter geworden, met betere verstelmogelijkheden van de stoelen, het gehele interieur straalde kwaliteit uit. De bedieningselementen bleven gesitueerd op de bekende plaatsen De elektrische stoelbediening met memoryfunctie behoorde tot de standaarduitvoering. De knoppen voor de bediening waren fraai verwerkt in de deurpanelen. Naast stoelverwarming was er optioneel een stoelventilatiesysteem verkrijgbaar. Net zoals bij de S-klasse was de bediening van comfortmogelijkheden (multicontour) van de stoelen zoals de opblaasbare kussens, de massagefunctie en de dynamische instelling verhuist naar de voorzijde van de zetels.

Opvallend aan de middenconsole, die nu een veel vloeiendere verbinding vormde tussen de linker- en rechterhelft, was het Comand multischerm. Hierin zijn de navigatie, de geluidsinstallatie, de TV-functie en de telefoonbediening samengevoegd. In de console, net onder het Comandsysteem zijn ook cuphouders opgenomen, een verplichte accessoire voor een auto die op de Amerikaanse markt verschijnt, en voor de SL was de USA een belangrijk verkoopkanaal. De bediening van de afzonderlijk instelbare klimaatzones zit gemakkelijk bereikbaar achter de versnellingspook. De airconditioning is voorzien van een sensor, die automatische de recirculatiestand inschakelt bij slechte lucht-kwaliteit in de auto.

Rondom de pook zijn knoppen geplaatst voor bediening van versnellingsbakmodus, waaronder de Distronic-afstandbepaler en de vering. Aan de rechterzijde bevindt zich het dashboardkastje dat gekoeld wordt door de airconditioning. Uiteraard is de auto verder voorzien van een aantal airbags. De optie ‘kinderzitjes achterin’ werd niet meer aangeboden, die plek was nu gereserveerd voor opvangbakken, waarvan er één gebruikt wordt voor plaat-sing van de CD-wisselaar, voorzover aanwezig.

Techniek

Na de introductie was als eerste de SL 500 verkrijgbaar. De motor was overgenomen van de R129, maar kende aanpassingen op het gebied van het koelsysteem en de elektronische benzine-inspuiting. De oervorm van deze motor
dateert van 1979. Het was een zeer betrouwbare achtcilinder motor. In de R 129 en in de W 140 S-klasse kende het blok een upgrade in de vorm van dubbele nokkenassen, vierkleppentechniek en een variabele kleptiming (M119). Rond 1997 werd het blok weer aangepast geheel volgens de nieuwe motorenfilosofie van Mercedes-Benz, de zescilindermotor in lijn werd vervangen door een V6 blok en alle motoren in de SL en S klasse werden nu voorzien van driekleppen per cilinder, alwaar voor de bediening één nokkenas per cilinderrij  afdoende was. De ontsteking kende nu een twin-spark (dubbele bougies) systeem. Het 500 motorblok had nu de codering M113 E50. De AMG-equivalent hiervan met een 5,4 liter inhoud kreeg de benaming M113 E55, wat de benaming SL 55 AMG logisch maakt. Door gebruik te maken van slechts één uitlaatklep ging er minder warmte verloren en werd de katalysator sneller opgewarmd. De nieuwe motoren waren door gebruik te maken van meer lichtmetalendelen ook weer in gewicht afgenomen. In combinatie met de twin-sprak technologie waren de motoren zo’n 10 procent zuiniger geworden, warmden sneller op en werden schoner. De V6 motoren waren voorzien van een balansas om trillingen tegen te gaan.

Bij de introductie was de motor gekoppeld aan een elektronisch gestuurde vijftrapsautomaat. Deze had nu de mogelijkheid om vanuit de Drive positie handmatig te gaan op- en terugschakelen.

Het computergestuurde ABC veersysteem werd standaard toegepast op de nieuwe SL. Het verscheen voor het eerst in de topmodellen van de S-klasse-reeks. Het systeem bestaat uit hydraulische geregelde veerpoten, waarmee een optimaal regelbare demping verkregen wordt, comfortabel of sportief, afhankelijk van de rijomstandigheden. Via een knop kunnen instellingen tijdens het rijden aangepast worden. Het systeem zorgt ervoor dat de auto bij hogere snelheden wat lager en dus strakker op de weg komt te liggen en kent ook een niveauregelfunctie.

De stuurinrichting werd vervangen door een tandheugelsysteem, wat directer werkt en onder wisselende omstandigheden zeer precies aanvoelt en snel reageert. Het remsysteem was er ook op vooruit gegaan met grotere geventileerde remschijven. Uiteraard wordt de ondersteuning verzorgd door ABS (Anti Blokkeer Systeem), ESP (Elektronisch Stabiliteits Programma) en BAS (Brake Assistent Systeem). Daarnaast kent de R 230 een Senso Brake systeem, wat bestaat uit een hydraulische accumulator die remvloeistof onder een constante hoge druk houdt en gestuurd wordt door sensoren. Via deze geregelde remdruk op elk wiel is de remreactietijd minimaal. In samenwerking met de andere sturingssystemen wordt zo de rijveiligheid bevordert.

Uiterlijk

De SL 500 werd standaard uitgevoerd met 7 spaaks 17 inch aluminium wielen voorzien van 255/45 banden. De 18 inchs velgen werden toegepast op de AMG-versies. Alle R 230’s werden uitgevoerd met de veiligheidssystemen ABC, EPS, SBC en BAS en front- en sideairbags. Verder behoren een automatische versnellingsbak, Xenon lampen, elektrische verstelbare stoelen en stuurwiel met memoryfunctie, automatische airconditioning, getint glas en elektrisch verstelbare ramen tot de standaarduitrusting. Cruise controle en een achtspeaker radio/casette geluidsysteem complementeerden het geheel tot een ongekend rijk uitgeruste auto in de standaarduitvoering. Maar daarnaast was er nog een aanzienlijke optielijst om de auto geheel naar wens te maken. Voor gemaksfuncties zoals Distronic (afstandhoudende Cruise Control), Key-less Go, Comfortstoelen, inklapbare spiegels en het Comand navigatiesysteem moest worden bijbetaald. En bij een dergelijk auto hoorde eigenlijk wel een goede geluidsinstallatie, een Bose systeem met CD-wisselaar was ook tegen meerprijs verkrijgbaar.

AMG

Een SL-programma was pas compleet met een AMG-versie en deze werd gelijk al bij de introductie in Frankfurt voorgesteld als SL 55 AMG. De sportwagen had een enorme performance. Onder testrijders, en dus in de media, werd de auto de hemel in geprezen. Sinds 1993 werden AMG-uitvoeringen verkocht in het dealernetwerk van Mercedes-Benz en in 1999 werd het bedrijf officieel onderdeel van het Daimler concern (destijds Daimler Chrysler). De M113 E55 AMG motor uit de R 129 werd voorzien van een ‘kompressor’ wat een vermogenswinst van zo’n 122 pk opleverde. Daarmee werd duidelijk afstand genomen van de standaard SL. De AMG-versie maakte van de SL een supersportwagen, snel te berijden maar ook geschikt als dagelijks te gebruiken auto met een 5,5 liter V8 van 500 pk en 700 Nm onder de kap. Zeer indrukwekkende cijfers vooral ook in vergelijking met de concurrentie. Het uiterlijk kreeg bekende AMG kenmerken, waaronder de body-kit met 18 inch velgen, dubbele uitlaatpijpen aan zo-

wel de linker- als de rechterzijde. Voor de vering werd de ABS-software aangepast en de remklauwen en de rem-
schijven waren vergroot. Aan het interieur veranderde niet zoveel. Naast wat AMG-badges was het stuur voorzien van flippers om snel handmatig te kunnen schakelen. De lederen bekleding was voorzien van perforatie en de multicontourstoelen behoorden tot de standaarduitrusting.

Zes- en twaalfcilinders

Op de Autosalon van Parijs Salon, werd de SL 350 gepresenteerd. De nieuwe 3,7 liter V6 (M 112) was nu ook voor de SL beschikbaar en feitelijk een 500 motor met twee cilinders minder. De cilinderinhoud per cilinder was identiek. Een blokhoek van 90 graden is ideaal voor een V8 motor, maar niet voor de V6 blok, vandaar dat Mercedes balansassen monteerde. Standaard werd de 350 uitgevoerd met een zesversnellings semi-automaatbak. De automatische vijfbak die in de andere modellen de standaard was, kon geleverd worden tegen een meerprijs. Met flippers op het stuur kon de zesbak bediend worden. De SL 350 had een traditioneler veersysteem, ABC stond op de optielijst. In Nederland werden overigens alle SL’s wel met ABC vering uitgeleverd. Een bijzondere optie, ook verkrijgbaar op de hardtop van de R 129, was het panorama dak. Evenals de Distronic afstandsradar was het geen geen goedkope optie.

Op de Detroit Show van 11 januari 2003 werd de V12 gelanceerd. Het model maakte de modellenreeks compleet. De V12 Biturbo 5,5 liter motor (M275) was een bijzonder stukje techniek en functioneerde al in de S-klasse W 220 en de Maybach. De prestaties lagen op hetzelfde nivo als van de SL 55 AMG, wel bij een wat hoger wagengewicht. Deze motor had weer wel de ideale blokhoek van 60 graden, dus balansassen waren niet nodig. Ook hier was de cilinderkop voorzien van één nokkenas, drie kleppen en twee bougies per cilinder. De SL 600 kon gezien al het ultieme luxe model uit de R 230 reeks en de SL 55 AMG de meeste sportieve variant.

In juni 2003 verscheen al een speciale editie van de R 230 met de naam Mille Miglia 2003. Deze versie werd uitgevoerd in de kleur Silver Arrow, had speciale vijfspaaks velgen, een Panoramadak, tweekleuren rood-zwart Nappaleder, matte aluminium sierdelen, een Comand systeem met CD-wisselaar en een Bose geluidsinstallatie. Verder behoorden tot de uitrusting parkeersensoren (Parktronic) en speciale badges en vloermatten. Voor de AMG kwam het Performance Pakket beschikbaar met een aangepast aerodynamische body kit, opgewaardeerde remmenen vering en 19 inch velgen. Met deze P30 optie werd de SL een kopie van de FIA Formule 1 Safety Car van die tijd.

Aan het eind van 2003 kwam Mercedes als eerste met een zeventraps-automaat. Met een kortere eerste en een langere hoogste versnelling en daartussen zogenaamde close-ratio stappen zorgde de bak voor een gunstiger verbruik en betere prestaties. De koppelomvormer had een lock-up voor alle versnellingen. Deze automaat werd gekoppeld aan de 5,0 liter V8. De V6, de AMG en de SL 600 behielden de vijftraps-versie.

Vlak voor de jaarwisseling werd ook de nieuwe zescilinder 3,5 liter motor met 24 kleppen, dubbele nokkenassen en gewoon weer één bougie per cilinder gepresenteerd. In 2006 zou deze een plaats krijgen in de SL. Ook werd een nieuwe transparante lak aangekondigd met nanotechnologie, die auto beter zou moeten beschermen tegen krassen. Mercedes-Benz was bezig af te rekenen met het roestdebacle dat begon in het midden van de jaren negentig. Het Comand syteem met navigatie en audiobediening ging nu tot de standaarduitvoering behoren.

Super AMG

Op de New York show werd de SL 65 AMG gelanceerd. De V12 was aangepast tot een inhoud van bijna 6,0 liter en ontwikkelde daarbij een vermogen meer dan 600 pk. Door AMG werden diverse modificaties doorgevoerd om er een betrouwbare krachtbron van te maken. Het maximum koppelmoment werd beperkt tot een nog steeds waanzinnige 1.000 Nm om de aandrijflijn enigszins te sparen. De remmen, de vering en de body kit waren overgenomen van het Performance Package.